کربوکسی تراپی چیست؟

کربوکسی تراپی فرآیند تسریع گردش خون و متابولیسم در بافت مورد نظر با تزریق گاز دی اکسید کربن (CO2) به زیر پوست برای اهداف درمانی است. گاز CO2 برای اولین بار از سال 1930 در خدمات پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. کربوکسی تراپی به عنوان یک روش درمانی سریع، راحت و غیر جراحی در نظر گرفته می شود. کربوکسی تراپی به عنوان یک روش بسیار موثر به ویژه در درمان سلولیت پذیرفته شده است.

کربوکسی تراپی چگونه انجام می شود؟

این روش درمانی بر اساس تزریق گاز دی اکسید کربن به بافت زیر جلدی با یک انژکتور 30G (0.3 میلی متر) است. گاز تزریق شده توسط بافت مجاور جذب می شود.

کربوکسی تراپی چه تاثیری روی پوست شما می گذارد:

• اتساع عروق در میکروسیرکولاسیون زیر جلدی افزایش می یابد.
• جریان خون مویرگی افزایش یافته و تسریع می شود.
• پتانسیل استفاده از اکسیژن در بافت ها افزایش می یابد.
• فضای مناسب برای جمع آوری فراهم می شود.
• pHپوست متعادل می شود.
• بازسازی بافتی پوست را تحریک می کند

کربوکسی تراپی برای درمان چه شرایطی استفاده می شود؟

1. سلولیت در قسمت های مختلف پوست
2. بازسازی موضعی پوست
3. از بین بردن اثرات جراحی و جای زخم
4. استریا (ترک های پوستی)
5. درمان ناحیه گردن، سینه و بازو
6. ریکاوری و جوانسازی پوست دست و صورت
7. زخم های پوستی

در کدام قسمت از بدن کربوکسی تراپی استفاده می شود؟

1. درمان بافت های شل سلولیت در لگن، حل کردن بافت چربی اضافی
2. رفع شلی و افتادگی زیر بغل و نازک شدن بازو
3. بازیابی سینه های شل، کاهش حجم سینه های بزرگ
4. ناحیه شکم: اصلاح بافت شل و افتاده شکم، رفع اسکار و جای زخم جراحی، رفع ترک های شکمی ناشی از افزایش وزن پس از زایمان یا اضافه وزن

کربوکسی تراپی چگونه عمل می کند؟

کربوکسی تراپی یک اثر مکانیکی حل کننده روی چربی (لیپولیتیک) دارد و مویرگ ها را در این قسمت گسترش می دهد (اتساع عروق مویرگی). بزرگ شدن مویرگ ها باعث می شود که اکسیژن بیشتری به این ناحیه منتقل شود و مایع موجود در بافت خارج شود. بنابراین، التهاب برطرف می شود و بافت پوست جوان تر می شود.

آیا این روش درمانی دردناک است؟

برخی از بیماران ممکن است درد خفیفی را در محل تزریق احساس کنند. این معمولا بیش از چند ثانیه طول نمی کشد. نسبت به شتاب گردش خون، احساس حرارت خفیفی برای 10-20 دقیقه ممکن است رخ دهد.

پس از درمان باید از چه مواردی اجتناب کرد؟

حمام کردن، شنا و سونا تا 4 ساعت پس از درمان توصیه نمی شود. در دوره های بعد از درمان باید به مدت نیم ساعت از ضربه به این ناحیه اجتناب شود. پس از پایان روند درمان به راحتی می توانید به فعالیت خود ادامه دهید.

چند جلسه برای درمان نیاز دارید؟

برای از بین بردن سلولیت به طور متوسط ​​10 تا 20 جلسه نیاز است البته ممکن است در مرکز زیبایی ولیعصر تعداد تعداد جلسات کمتر باشد. تعداد جلسات متناسب با درجه و وسعت سلولیت متغیر است. می توان کربوکسی تراپی را یک یا دو بار در هفته استفاده کرد یا می توان آن را یک روز در میان استفاده کرد. هر جلسه به طور متوسط ​​10-15 دقیقه طول می کشد.

بعد از چند جلسه بهبودی مشاهده می شود؟

به طور متوسط پس از ​​4 الی 5 جلسه، شما می توانید متوجه این تغییرات شوید. پس از 10  جلسه مشاهده خواهید کرد که بافت زیر پوست شما نازک شده و بافت پوست سفت‌تر می شود.

ماندگاری کربوکسی تراپی چقدر است؟

این کاملا بستگی به خود شما دارد. اگر رژیم غذایی مناسبی داشته باشید و ورزش کنید، ماندگاری کربوکسی تراپی می تواند سال ها ادامه یابد. اگر سبک زندگی مناسب را انتخاب نکنید، متوجه خواهید شد که سلولیت شما در عرض 6 تا 7 ماه شکل گرفته است. با این حال، انجام 3 تا 5 جلسه کربوکسی تراپی باعث می شود پوست شما دوباره سالم به نظر برسد.

آیا دی اکسید کربن یک گاز سمی است؟

گاز CO2 بی رنگ و بی بو است. بدن ما حدود 200 میلی لیتر در دقیقه گاز CO2 تولید می کند. این مقدار می تواند تا 10 برابر در طول ورزش افزایش یابد. ما این گازی را که تولید می کنیم از ریه های خود دفع می کنیم. به این دلیل، کربوکسی تراپی عوارض جانبی قابل توجهی ندارد. گاهی اوقات ممکن است کبودی های خفیفی در محل تزریق ایجاد شود، اما این اثر نیز موقتی است. در پزشکی، گاز دی اکسید کربن برای باد کردن داخل شکم در جراحی های “لاپاراسکوپی” استفاده می شود.

کربوکسی تراپی برای چه افرادی توصیه نمی شود؟

1. زنان حامله
2. مادران شیرده
3. افرادی که دیابت پیشرفته وابسته به انسولین دارند
4. افراد مبتلا به اختلالات انعقاد خون (مانند هموفیلی)
5. کسانی که ترومبوآمبولی حاد دارند
6. ترومبوفلبیت حاد داشته اند
7. کسانی که سرطان دارند
8. کسانی که بیماری قلبی پیشرفته دارند
9. فشار خون بالا
10. بیماران قانقاریا
11. افرادی که دچار سکته مغزی و حمله ایسکمیک شده اند
12. کربوکسی تراپی برای بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی توصیه نمی شود.